Zoeklicht / Signaal lamp van de Amerikaanse Marine

GEBRUIK VAN NAVAL ZOEKLICHTEN TIJDENS WO II

Dit type signaal- en zoeklicht werd gebruikt op oorlogsschepen uit de Tweede Wereldoorlog, bijvoorbeeld de ‘Destroyer Escort’ (DE). De Destroyer Escort was de classificatie van de Amerikaanse Marine uit het midden van de 20e eeuw voor een oorlogsschip met een snelheid van 20 knopen (37 km/u; 23 mph) ontworpen met de duurzaamheid die nodig was om mid-ocean convoys van koopvaardijschepen te begeleiden.

Schepen gebruikten een systeem overdag of 's nachts om Morse-code signalen te verzenden via knipperlicht, met gebruik van 12" en 24" signaallampen. Dit was een snelle wijze van communiceren, maar werd zelden 's nachts gebruikt uit vrees dat het licht de positie aan de vijand zou onthullen. Infrarood afgeschermde lenzen werden gebruikt om de felle lichten van de signaallampen te maskeren; om hun zichtbaarheid te beperken.

Deze lichten zijn ontworpen voor signalering, visuele zoektocht, navigatie en zelfs brandbestrijding. Dit licht was uitgerust met een handvat aan elke zijde van de cilinder, zodat zowel rechtshandige als linkshandige bedieners visuele (licht) Morse-code konden verzenden. De 24-inch koolstofboog was zeer fel en de signalen ('s nachts) konden worden weerkaatst van de wolkenbedekking en rond de kromming van de aarde. Het is verteld in de wereld van visuele communicators dat een Morse-signaal verzonden door licht is bevestigd (door radar) dat het werd verzonden tot een afstand van twee schepen 80 mijl uit elkaar!

Het 24-inch zoeklicht is een algemeen doellicht en hoewel het kan worden gebruikt voor brandbestrijdingsdoeleinden, wordt het meestal gebruikt voor langeafstandsignalen. Deze zoeklichten zijn niet uitgerust met een afstandsbediening voor train en elevatie. Het licht is soms uitgerust met de afstandsbedieningssignaalsleutel. Deze lamp heeft zowel een irisschijf als een kleppentype.

Bekijk het volledige verhaal van het General Electric signaallicht op de USS Slater: https://ussslater.org/signal-bridge

EISEN VAN EEN MARINE ZOEKLICHT

Een marine zoeklicht moet een smalle, potloodachtige lichtbundel hebben. Het licht moet niet flikkeren en een blauwachtige witte kleur hebben. Het moet goed functioneren vanuit elke positie, onder alle weersomstandigheden, en gedurende een lange periode tafelen zonder problemen. De train- en elevatie-eigenschappen van de meeste lichten zijn: 360° trein, elevatie van 110° tot 120° en depressie van 30° tot 40°.

THEORIE VAN KOOLSTOFBOOG ZOEKLICHT

Wanneer een elektrische stroom bij een gematigde spanning door twee koolstofstaven wordt geleid, wordt er aanzienlijke warmte ontwikkeld op het contactpunt. Als de koolstofstaven nu een korte afstand van elkaar worden gescheiden, zal er een brandende boog ontstaan. De handeling van het maken van contact tussen de twee koolstoffen is noodzakelijk om de boog te starten, en wordt 'het starten van de boog' genoemd. Wanneer het contact voor het eerst optreedt, vloeit er een hoge stroom door de koolstoffen. De hoge stroom produceert warmte die de zachte kern van de positieve koolstof vervluchtigt. Deze damp fungeert als een geleider voor de stroom terwijl de koolstoffen uit elkaar worden getrokken en blijft de stroom vloeien totdat de afstand tussen de koolstoffen te groot wordt. Naarmate de afstand tussen de koolstoffen toeneemt, neemt de weerstand van de boogkring toe. De koolstofdamp concentreert zich als een kleine bal in een depressie in de positieve koolstof. Deze depressie wordt de 'krater' genoemd. Deze bal van brandend gas in de krater is intens helder en bevindt zich op de focus van de reflector. De reflector projecteert zo het licht van de boogkrater in een lichtbundel, net zoals de reflector in uw auto het licht van de lampfitting in een lichtbundel projecteert. Hoge intensiteitsbogen werken op hetzelfde principe als lagere intensiteitstypes, behalve dat de stroom wordt verhoogd en de diameter van de koolstof wordt verminderd, om een briljantere en geconcentreerdere lichtbron te verkrijgen.

De koolstoflamp was ontworpen voor werking in serie met een reostaat (die onder dek was gemonteerd) van een d-c bron van 105 tot 125 volt.

De boogstroom moest worden aangepast voor 75 tot 80 ampères met 65 tot 70 volt over de boog. Een set koolstoffen zou ongeveer 1 ž uur branden.